حافظ که حافظه ماست

به گزارش خبرنگار خبرگزاری صدا وسیما، خواجه شمس‌الدین محمد حافظ شیرازی، در قرن هشتم هجری قمری در شهر شیراز زاده شد.
 او از کودکی حافظ قرآن بود و به همین خاطر اورا حافظ نامیدند.
بعد‌ها به سبب تفسیر و درک عمیق آیات الهی، به «لسان‌الغیب» شهرت یافت.

عشقت رسد به فریاد، اَر خود بسان حافظ‌
قرآن ز بَر بخوانی، در چهارده روایت

دیوان حافظ مجموعه‌ای از غزل‌هایی است که مفاهیمی، چون عشق، عرفان، اخلاق، و حقیقت را در خود جای داده است.

غزل‌هایی که در گذر قرن‌ها همچنان زنده مانده و در میان مردم، جایگاه ویژه‌ای دارد.‌ای که از کوچه معشوقه ما میگذری

برحذر باش که سر می‌شکند دیوارش
آن سفر کرده که صدقافله دل همره اوست
هرکجا هست خدایا تو سلامت دارش

امروز، بزرگداشت حافظ، یادآور پاسداشت زبان فارسی و فرهنگ ایرانی ـ اسلامی است.
فرصتی برای بازخوانی اندیشه‌های شاعری که میان عشق و خرد، پیوندی جاودان آفرید.

حافظ، صدای ماندگار عشق و ایمان وامید در ادبیات فارسی است. همچون که در اشعارش می‌توان دید و خواند.

یوسف گمگشته باز آید به کنعان غم نخور
کلبه احزان شود روزی گلستان غم نخور