بازیافت آب در فضا

به گزارش خبرگزاری صدا و سیما؛ این بازیافت به‌معنای مهندسی دوباره موادی مانند غذا، هوا و آب است.
هریک از خدمه ایستگاه فضایی بین المللی روزانه به یک گالن آب برای نوشیدن، تهیه غذا و مصارف بهداشتی مانند مسواک زدن نیاز دارد. هدف ایده آل بازیافت ۹۸ درصد آبی بود که خدمه در آغاز ماموریت های طولانی تر همراه خود به فضا بردند.
یکی از محققان این طرح در حوزه سیستم های حیاتی در ایستگاه فضایی بین المللی، در این باره گفت: این دستاورد به بیان ساده چنین است که اگر فرد ۱۰۰ پوند آب به فضا ارسال کند، ۲ پوند آن از بین می رود و ۹۸ درصد بقیه همچنان مورد استفاده قرار می گیرد. احیای این آب به طور مداوم یک دستاورد و گامی بسیار مهم در تکامل چرخه پشتیبانی از حیات است. 
این نقطه عطف به وسیله سیستم کنترل محیطی و پشتیبانی از حیات(ECLSS) طی نمایش عملکرد «مونتاژ بهبود یافته پردازشگر ادرار »(UPA)، که آب را از ادرار با استفاده از تقطیر خلاء بازیابی می‌کند به دست آمد.
ECLSS از ترکیب سخت افزارهای مختلف ساخته شده است مانند سیستم بازیابی آب که فاضلاب را جمع‌آوری می‌کند و همینطور رطوبت‌گیرهای پیشرفته که رطوبت هوای ایستگاه فضایی بین‌المللی را در نتیجه تنفس و عرق خدمه جذب می‌کند. آب جمع آوری شده به مجمع پردازشگر آب (WPA) فرستاده می شود که در مرحله بعدی آب آشامیدنی تولید می کند.
بنا بر اعلام وبگاه اسپیس، رطوبت جمع آوری شده مانند دیگر فاضلاب های جمع آوری شده به وسیله WPA و مجموعه ای از فیلترها و راکتورهای کاتالیستی فراوری می شود که هرگونه بقایای آلودگی باقیمانده را ردیابی می کنند. در مرحله بعد حسگرها میزان پاکی آب را رصد می کنند و اگر با استانداردها همخوانی نداشته باشد دوباره برای فراوری ارسال می کند. یودین نیز به آب اضافه می شود تا از رشد میکروب ها جلوگیری کند و در مرحله بعد آب برای خدمه ذخیره می شود.