مروری بر رشادت‌های شهدا

به گزارش خبرگزاری صداوسیما مرکز خراسان شمالی، شهید محمد نادری در سال ۱۳۴۲ در روستای قلهک علیا از توابع شهرستان شیروان در خانواده‌ای متدین و انقلابی چشم به جهان گشود، نام وی محمد بود، ولی اغلب او را امیر صدا می‌زدند، شهید علاقه خاصی به امام (ره) داشت و پس از انقلاب با تشکیل سپاه پاسداران همراه دو برادر بزرگ‌تر از خود به عضویت سپاه با عنوان پاسدار درآمدند.

محمد، زمانی که برادرش محمدحسین در سال ۱۳۶۲ به فیض عظمای شهادت نائل آمد با توجه به اینکه پدرش رزمنده بود و برادر بزرگتر از او پس از جانبازی‌اش در جبهه‌ها حضور داشت علی‌رغم مخالفت‌ها برای خالی نماندن سنگر برادر شهیدش در چهارم خرداد ۶۵ به منطقه کردستان اعزام شد و پس از آن در منطقه حاج عمران عملیات کربلا ۲ در شبی که سردار شهید محمود کاوه به شهادت رسید تا آخرین نفس ایستاد. شهید محمد نادری پس از رشادت‌ها در نهایت ایشان هم بال در بال برادر شهیدش در ۱۰ شهریور ۶۵ به خیل شهدا پیوست و مفقودالاثر شد.

خبر مفقودالاثری شهید محمد نادری داغی بالاتر از شهادت فرزند اول بر دل پدر و مادر، برادران و خواهران گذاشت و باعث بی‌قراری و بی‌تابی مادر تا آخرین لحظه شد و مادر شهیدان نادری در زمستان ۱۳۶۷ بی‌قرارتر از همیشه در حالی که چشم انتظار بازگشت فرزندش بود به لقا الله پیوست و در ادامه پدر شهیدان هم تاب دوری فرزندان و همسر، امانش نمی‌دهد تا بازگشت فرزندش را ببیند و نهایت در مرداد ۱۳۶۹ ایشان هم به ملکوت اعلی پیوست.

جانباز و برادر شهیدان نادری هم از زمان مفقودالاثری شهید این‌گونه می‌گوید: در زمان بازگشت اسرا زمانی که ما هیچ‌گونه خبری مبنی بر حیات یا عدم حیات شهید نداشتیم و آخرین امیدمان، بودن او در بین اسرا بود و با توجه به اینکه خودم در سپاه لیست آزادگان را مرتب چک می‌کردم روزی از رادیو اسم‌هایی خوانده می‌شد که در آن بین، فردی خود را محمد نادری از خراسان معرفی کرد که ما با شنیدن این اسم یقین پیدا کردیم که او در بین اسرا است.

علی نادری گفت: هیچ این فکر را نمی‌کردیم که در بین این‌همه خراسانی شاید فرد دیگری با این نام باشد، این بار خودم شخصاً برای همراهی اسرا از فرودگاه مشهد به شیروان رفتم تا زودتر به این فراغ جان‌سوز پایان دهم، ولی زمانی که آنجا رسیدم هرچه گشتم او را نیافتم گفتم شاید چهره‌اش تغییر کرده، ولی غافل از اینکه آن شخص محمد نادری از شهرستان تربت بود، وقتی این را فهمیدم آب سردی انگار رویم پاشیدن و جدای از آن، شوق و آماده بودن دیگر خانواده که منتظر دیدار محمد بودن بیشتر مرا می‌سوزاند.

برادر شهید بیان کرد: شهید محمد نادری در مرداد ۱۳۷۲ توسط گروه تفحص شناسایی می‌شود و جهت انجام اموری به معراج شهدای تهران منتقل‌شده و در فروردین ۱۳۷۳ در حالی که تنها فرزندش ۹ سال دارد پس از گذشت هشت سال به زادگاه خویش بازمی‌گردد و بر روی دستان پرمهر مردم شهیدپرور شیروان تشییع و در بهشت حمزه الرضا (گلزار مرکزی شهدای شیروان) منزل ابدی‌اش آرام می‌گیرد.