ساخت داربستی با غلظت متغیر اکسیژن

به گزارش خبرنگار حوزه آموزش عالی و دانشگاه گروه علمی فرهنگی و هنری خبرگزاری صدا و سیما؛ خانم ساجده خورشیدی، دانش آموخته دکترای دانشکده مهندسی پزشکی گرایش بیومتریال و مجری طرح «طراحی و ساخت داربست با غلظت متغیر اکسیژن برای کاربرد در فصل مشترک غضروف-استخوان» با بیان اینکه غضروف و استخوان از منظر متابولیکی به طور کامل با یکدیگر متفاوت هستند، بیان کرد: میزان اکسیژن یکی از مهم‌ترین پارامتر‌های متابولیکی متفاوت در غضروف و استخوان به شمار می‌رود، اما تاکنون میزان اکسیژن به عنوان عامل تعیین کننده بر رفتار سلول‌های مستقر در ناحیه فصل مشترک غضروف-استخوان ارزیابی نشده است.
وی با اشاره به هدف از اجرای این طرح گفت: هدف از اجرای این طرح، تهیه داربست هیدروژل/ ذره با تغییرات تدریجی عامل اکسیژن رسان در راستای ضخامت داربست است.
وی تأکید کرد: نتیجه این تحقیق منجر به ایجاد داربستی با گرادیانی از میزان اکسیژن برای شبیه سازی ناحیه فصل مشترک غضروف-استخوان می‌شود که یک گام رو به جلو برای درمان آسیب¬های استئوکندرال در بیماری¬هایی مانند استئوارتریت محسوب می‌شود.
خانم خورشیدی با اشاره به چالش‌های اجرای این طرح گفت: چالش اصلی در این طرح، اندازه گیری میزان اکسیژن و بهینه سازی آن در طول ضخامت داربست بود.
وی با بیان اینکه نتایج این طرح در حوزه پزشکی و بالینی قابلیت استفاده دارد، بیان کرد: زیست تقلیدی داربست، زیست سازگاری و زیست تخریب پذیری داربست گرادیانی تهیه شده از مزیت‌های این طرح به شمار می‌رود.
وی با بیان اینکه این طرح مشابه خارجی و داخلی ندارد، گفت: ایجاد داربست با گرادیانی از میزان اکسیژن تاکنون در طرح‌های انجام شده مورد توجه قرار نگرفته است و ایده‌ای جدید است.
وی با اشاره به دیگر مزایای طرح گفت: امکان شبیه سازی فصل مشترک غضروف-استخوان، کمک به درمان آسیب‌های استئوکندرال، استفاده از پلیمر‌های زیست سازگار و زیست تخریب پذیر، کمک به تمایز سلول‌های مزانشیمی به رده‌های غضروفی و استخوانی در یک ساختار واحد از دیگر مزایای این طرح به شمار می‌روند.
دانش آموخته دکترای دانشگاه صنعتی امیرکبیر عنوان کرد: محصول نهایی و بهینه شده این طرح می‌تواند به صورت بالینی برای درمان آسیب‌های استئوکندرال استفاده شود.
استاد راهنمای این طرح آقای دکتر اکبر کارخانه عضو هیأت علمی دانشگاه صنعتی امیرکبیر است.