کشف زندگی گیاهی در سیارات دور

این طرح، بودجه مرحله اول و دوم را تحت برنامه آژانس پیشرفته نوآورانه ناسا (NIAC) دریافت کرد.

براساس توضیحات در این طرح، به طور مستقیم از «سیاراتی مانند زمین» ساکن در منطقه همسایگی ستاره‌ای تصویربرداری می‌شود، پس از شش ماه مشاهده، می‌توان وضوح حدود ۲۵ کیلومتر را به دست آورد که برای دیدن ویژگی‌های سطح و علائم سکونت کافی است.

ناسا به همراه این اطلاعیه، تفسیر هنرمندانه‌ای را نشان می‌دهد که از تلسکوپ می‌توان به دست آورد - نمایش فضای سبز در سطح سیاره‌ای دوردست.

آلبرت انیشتین برای اولین بار ۸۴ سال پیش پیش بینی کرد که پرتو‌های تابش نور از لبه‌های خورشید در فاصله حدود ۵۵۰ واحد نجومی (حدود ۸۲ میلیارد کیلومتر) به یک لنز تبدیل می‌شوند.

اسلوا توریشف فیزیکدان آزمایشگاه پیشرانش جت ناسا و نویسنده اصلی تحقیق مرتبط در مقاله‌ای در ماه فوریه نوشته است: این پدیده به ما اجازه می‌دهد تصاویری کاملاً شفاف از سیارات دور از زمین مانند زمین به دست آوریم.

در این مقاله آمده است: در منطقه تداخل قوی SGL، این نور بسیار تقویت می‌شود و حلقه مطرح شده از جانب انیشتین را در اطراف خورشید و تصویری برگردانده شده از منبع گسترده را تشکیل می‌دهد. 

تصویری که در اطلاعیه ناسا درج شده است تجسم توریشف را نشان می‌دهد که از نزدیک یک سیاره زمینی با استفاده از SGL به چه چیزی شبیه است.

اما یک مانع مهم وجود دارد که باید بر آن غلبه کرد. باید یک «تلسکوپ کلاس متری با یک سوراخ خورشیدی» را به فاصله خارق‌العاده‌ای از خورشید حمل کرد. کاوشگر ویجر ۱ در حال حاضر فقط در حدود ۱۲۳ واحد نجومی به دور از زمین است که در سال ۲۰۱۲ به لبه‌های منظومه شمسی رسیده است - دورترین شیءای که انسان آن را ارسال کرده است.

برای پایین نگه داشتن هزینه‌ها و امکان پذیر بودن، توریشف پیشنهاد کرده است که «معماری ازدحام برای smallsats» با بادبان‌های خورشیدی برای نیرو می‌تواند در امتداد SGL پرواز کند و همزمان «سیارات یا قمر‌های یک سیستم برون مرزی» را مشاهده کند.