ثبات ايران از درون است

به گزارش سرويس بين الملل خبرگزاري صدا و سيما، وزیر امور خارجه ایران تاکيد کرد: ایران بدان علت کشور بسیار باثبات و پایداری است که ما حسابی روی نیرو‌ها و توان خارجی باز نکرده ایم؛ در حقیقت ثبات ما از داخل است.
پاول آنتون کروگر، خبرنگار روزنامه «باسلر سایتونگ» سوئیس در مورد مسائل ایران و منطقه با محمدجواد ظریف، وزیر امور خارجه ایران، مصاحبه اختصاصی انجام داد.
کروگر به عنوان نخستین سئوال از ظریف پرسید: آقای ظریف! درخواست شما از اروپایی‌ها آن است که آن‌ها باید تلاش و اقدام بیشتری را برای (زنده) نگاه داشتن توافقنامه اتمی بکار بندند، بفرمایید اکنون که سازوکار مالی «اینستکس» راه اندازی شده است تا به این وسیله شرکت‌های اروپایی، مجاز به تجارت با ایران باشند، چه درخواست دیگری از آن‌ها (اروپایی ها) دارید؟
ظریف در پاسخ گفت: زمانی که آمریکا از توافقنامه اتمی ایران خارج شد، کشور‌های دیگر، ردیفی از تعهداتی را پذیرا شدند که بالغ بر دوازده مساله بود؛ بنابراین راه اندازی این سازوکار مالی (اینستکس) به آن تعهدات، ارتباطی ندارد و در واقع این سازوکار، تنها پیش شرطی برای اجرای وعده‌های داده شده است. در توافقنامه اتمی، عادی سازی مناسبات اقتصادی (ایران با سایر طرفها) پیش بینی شده است. به همین علت از راه اندازی یک نظام مبتنی بر تجارت مبادله‌ای نظیر «اینستکس»، عادی سازی استنباط نمی‌شود.
خبرنگار این روزنامه سوئیسی پرسید:، اما این تنها راه موجود است. این طور نیست؟
وزیر امور خارجه ایران گفت: ما درخواست زیادی از شرکای اروپایی نداشتیم و تازه همین «اینستکس»، اول آنکه هنوز به بهره برداری نرسیده است، دوم آنکه همین راه اندازی و تاسیس آن، نه ماه به طول انجامید و سوم در این (کانال مالی) باید پول باشد. یعنی تنها زمانی که در آن پول باشد، می‌توان از آن استفاده کرد. پول هم زمانی در این کانال قرار می‌گیرد که بتوانیم تجارت کنیم، نفت بفروشیم یا آنکه در ایران، سرمایه گذاری شود. در واقع این، آن چیزی است که مورد نیاز است.
خبرنگار باسلر سایتونگ سوئیس سئوال کرد: با توجه به آنکه حجم صادرات نفت ایران از دو و نیم میلیون بشکه در روز به اندکی بیش از یک میلیون بشکه در روز کاهش یافته است، آیا به نظر شما این میزان صادرات در بلند مدت برای شما کافی خواهد بود؟ ظریف گفت: خیر. مقدار نفتی را که امروز صادر می‌کنیم حتی کمتر از پیش از امضای توافقنامه اتمی است. یعنی آن زمانی که هنوز تحریم‌های سازمان ملل وجود داشت. امروز آمریکا با تمام توان خویش در حال وارد آوردن فشار به ماست تا همه تسلیم شوند. مشاهده می‌کنید که شرکت‌های اروپایی، ایران را ترک کرده اند و بنابراین مشخص است که صرف داشتن کلام زیبا در بلندمدت، کفایت نمی‌کند.
او در پاسخ به این سئوال که فکر می‌کنید با این شرایط، کشور شما تا چه مدت دیگر می‌تواند در این توافق باقی بماند، اظهار داشت: این، بستگی به خواست و اراده ملت ایران دارد. پیشتر با یک اقلیت سرسختِ مخالف با توافقنامه مواجه بودیم، اما همین افراد، روز به روز دارند عصبانی‌تر می‌شوند. با این حال بنا به یک نظرسنجی انجام شده، پنجاه و یک درصد (از سئوال شوندگان ایرانی) همچنان به ماندن در این توافق علاقمندند. در هر صورت ما نمی‌توانیم مخالف خواست ملت کاری کنیم.
این روزنامه چاپ سوئیس سئوال کرد: با توجه به آنکه مجوز‌های موردی و استثناء آمریکا برای خرید نفت ایران (به هشت کشور جهان) در ماه مه امسال منقضی می‌شوند، بفرمایید اگر آن‌ها مجدد، تمدید نشوند (که البته قرار هم هست که چنین نشوند) این، به منزله پایان توافقنامه اتمی ایران خواهد بود؟
وزیر امورخارجه ایران گفت: من اعتقادی ندارم که این مجوز‌ها با ملاحظه ایران یا توافقنامه صادر شده اند بلکه بنا بر ارزیابی و تشخیص آمریکا نسبت به (بهای) بازار (جهانی) نفت تمهید شده اند. در نتیجه باید گفت که آمریکا بر اساس خواست و انتظار اروپایی ها، تدبیر نکرده است بلکه (برعکس) از اروپایی‌ها خواست است که از توافقنامه، خارج هم بشوند. این بر جامعه بین المللی است که تصمیم بگیرد چنین رویکردی به نفعش است که دیکته‌های غیرقانونی آمریکا را پذیرا شود یا خیر؟ در واقع اروپایی‌ها باید از خودشان بپرسند که چنانچه آن‌ها در برابر این مورد، تسلیم شوند و آن را بپذیرند، زمانی که آمریکایی‌ها از آن‌ها بخواهند به تجارتشان با چین پایان دهند، آن وقت چکار خواهند کرد؟

کمتر کارشناسی این انتظار را داشت که در چهلمین سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی، این همه مردم در خیابان‌ها حضور داشته باشند. آن‌ها می‌توانستند به مرخصی بروند، اما حمایتشان را (از انقلابشان) نشان دادند.

خبرنگار این روزنامه پرسید: زمانی که آمریکا تحریم‌ها (ی فراسرزمینی خود علیه ایران) را اعمال کرد، دولت ایران گفت که خارج کردن ایران از بازار نفت، شدنی نیست و اقدامی غیرواقعی است، زیرا ظرفیتی برای جایگزین شدن با نفت ایران وجود ندارد. به نظر شما چنانچه ایران تنها روزانه یک میلیون بشکه نفت صادر کند، این ظرفیت (جایگزینی) ایجاد نشده است؟ ظریف در پاسخ گفت: دارد همین طور می‌شود. اما حتی اگر روزی تمام خریداران نفت ما تصمیم بگیرند در برابر فشار آمریکا تسلیم شوند ما به ابزار‌های دیگری متوسل می‌شویم.
کروگر در این حال سئوال کرد: چه ابزارهایی؟ که ظریف گفت: نمی‌توانم در این باره حرفی بزنم. وقتی ترامپ، عاشق عنصر غافلگیری است، بنابراین ما هم با او چنین رفتار خواهیم کرد.
او در پاسخ به این سئوال که آیا ایران، شرکای تجاری کافی در خارج از اروپا دارد یا خیر، خاطر نشان کرد: در حال حاضر کل تجارت (نفت) ما در خارج از اروپا صورت می‌گیرد. اروپا هم اکنون هیچ نفتی از ما نمی‌خرد. در واقع اروپا تحریم‌ها (ی ضد ایرانی آمریکا) را به مطیعانه‌ترین و فرمانبردارترین شکل ممکن اجرا کرده است.
وی در واکنش به این سئوال که حالا که شما از بحرانی که بر اثر تحریم‌ها در ایران بوجود آمده است، صحبت کردید، بفرمایید کشورتان چطور هنوز هم سرپاست، گفت: ایران بدان علت کشور بسیار باثبات و پایداری است که ما حسابی روی نیرو‌ها و توان خارجی باز نکرده ایم. در حقیقت ثبات ما از داخل است. کمتر کارشناسی این انتظار را داشت که در چهلمین سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی، این همه مردم در خیابان‌ها حضور داشته باشند. آن‌ها می‌توانستند به مرخصی بروند، اما حمایتشان را (از انقلابشان) نشان دادند.

وزير خارجه ايران در پاسخ به اين ادعا که مردم از دخالت در سوريه ناراضي اند گفت:

بر اساس یک نظرسنجی صورت گرفته که البته ما انجامش ندادیم بلکه دانشگاه مریلند (آمریکا) انجام داد، مشخص شد اکثر قریب به اتفاق مردم ایران از سیاست ما در سوریه و منطقه، حمایت کرده و آن را برای امنیت ملی ما امری لازم و ضروری می‌دانند.

روزنامه باسلرسایتونگ سئوال کرد: توجیه رسمی در باب حضور ایران در سوریه، مبارزه با تروریسم اعلام شده و اینکه این حضور در پاسخ به دعوت دولت سوریه بوده است. درست است؟
ظریف گفت: نه توجیه رسمی که علت اصلی و تنها علت اساسا همین بوده است.
وزیر امور خارجه ایران در پاسخ به این سئوال که آیا مبارزه (ایران) با تروریسم (در سوریه) پایانی هم دارد، ابراز داشت: بزرگترین بخش‌های ادلب اکنون در اشغال جبهه النصره قرار دارد و در حوالی دیرالزور نیز تروریست‌های دولت اسلامی، روز به روز بیشتر می‌شوند؛ در عراق هم همین طور است. این تروریست‌ها اکنون صورت دیگر خود را نشان داده اند و با بازگشت به خانه در انتظار لحظه مناسب می‌گردند تا دوباره (از جای خود) بیرون بیایند؛ بنابراین باید محتاط باشیم. در هر صورت زمانی که به حضور ما نیازی نباشد، این به منزله پایان حضورمان (در سوریه) خواهد بود.
این روزنامه سوئیسی پرسید: به تازگی شما در سوچی با روسیه و ترکیه در خصوص اوضاع سوریه، رایزنی داشتید. آیا پیشروی نظامی در ادلب، مسجل و اجتناب ناپذیر شده است؟ او گفت: ما در این جهت حرکت می‌کنیم. ما هرگز به دنبال پیشروی نظامی (در آنجا) نبودیم بلکه اتفاقا سخت کار کردیم تا از این اقدام جلوگیری به عمل آوریم. ما به خوبی می‌دانیم که هرگونه پیشروی نظامی در ادلب، آنجا را به فاجعه‌ای بدل خواهد کرد؛ ضمن آنکه روش‌های دیگر با شکست مواجه شده اند و بخش‌های بزرگتری از قبل، امروز تحت کنترل جبهه النصره قرار دارند.
پاول آنتون کروگر پرسید: با توجه به مسائل نظامی که در بلندی‌های جولان و درگیری‌های سخت و شدید رو به رشدی که میان نیرو‌های مسلح اسرائیل و یگان‌های نظامی ایران در سوریه وجود دارد، فکر نمی‌کنید خطر وقوع جنگ (میان ایران و اسرائیل) محتمل باشد؟
وزیر امور خارجه ایران گفت: اسرائیلی‌ها همواره اهل ماجراجویی بوده اند. اساسا ماجراجویی، کاری خطرناک است. حضور ما در سوریه به دعوت دولت این کشور است. اسرائیل، حریم هوایی لبنان و سوریه و نیز حقوق بین الملل را نقض می‌کند؛ بنابراین علت این نگرانی را باید در رفتار اسرائیل مشاهده کرد.
او در واکنش به این سئوال که آیا یک تقابل نظامی مستقیم با اسرائیل را برای یک بازه نزدیک ارزیابی می‌کنید، ابراز داشت: نمی‌توانم پیش بینی کنم. به هر صورت نمی‌توانیم تحقق چنین گزینه‌ای را محتمل ندانیم.
وی در جواب به این سئوال که آیا خط قرمز‌هایی وجود دارد که عبور از آنها، واکنشی گسترده را در ایران به دنبال داشته باشد، گفت: ما از نیرو‌های خود حمایت خواهیم کرد.
ظریف در پاسخ به این سئوال که آیا وضع موجود جولان، قابل پذیرش است، گفت: خیر، نیست. البته این به ما مربوط نیست بلکه این، یک مساله سوری است. چون ما به دوستانمان نمی‌گوییم که سیاست خارجی اشان را چطور باید پیش برند.
وزیر امورخارجه ایران در پاسخ به این سئوال که آیا شما از تغییر وضع موجود آنجا حمایت می‌کنید، گفت: ما که نمی‌توانیم در مورد مسائل فرضی با هم صحبت کنیم؛ آنهم بدون آنکه دولت سوریه تصمیم بگیرد چکار می‌خواهد بکند. خلاصه آنکه حضور ما در سوریه براي مبارزه با تروریسم است.