ژنرالی که هفتش، هشت نشد

به گزارش خبرنگار خبرگزاری صدا و سیما ، روزهای خوش نابغه این روزهای کشتی فرنگی زیاد دوام نداشت . سوریان که در دو انتخابی المپیک نتایج قابل قبولی نگرفت و تیغ انتقاد منتقدان را بیش از پیش بالای سر خود می دید راهی جز کسب سهمیه المپیک ریو نداشت ، به طوریکه به نظر می رسید فقط المپیک ریو می تواند سابقه درخشانش رو بار دیگر بر سر زبان ها بیاورد . 

مسابقات قهرمانی جهان انتخابی المپیک در ترکیه ، رویدادی بود که بیش از هر اتفاقی برای نابغه کشتی فرنگی ایران خاطره انگیز شد . جایی که بعد از ناکامی ها ، حالا سوریان رو به اوج برگردانده .

سوریان با کشتی های خوبش در این رقابت ها و کسب سهمیه المپیک انگار هم جواب منتقدان را داده بود و هم اعتماد محمد بنا را بیش از پیش جلب کرد.

کاپیتان تیم ملی کشتی فرنگی که مورد حمایت سرمربی بود و برگ برنده محسوب می شد انگیزه فراوانی داشت تا در ریو بدرخشد و آمار طلاهای خودش رو به عدد 2 برساند ، کاری که در ایران در همه ادوار المپیک فقط حسین رضا زاده و هادی ساعی انجام داده بودند .

حالا کاپیتان به سختی تلاش می کرد ، تمرین های پرفشار و وزنهایی که گرم گرم کم می شد اما انگار کافی نبود ، تصاویر از ریو نشان می داد که حمید اونجا همچنان در حال وزن کم کردن است .به گفته وی باید قبل از المپیک در 45 روز بیست کیلو کم می کرد .

محمد بنا و حمید سوریان پس از مشرف شدن به بارگاه ملکوتی امام رضا(ع) حال و هوای خوبی داشتند . خیلی ها آن روز طلای ریو را تو مشت نابغه کشتی فرنگی می دیدند .

بالاخره پس از بدرقه فرنگی کاران به سوی ریو ، ایرانیان زیادی بودند که لحظه شماری می کردند رقابت های کشتی آغاز شود، مردمی که قبل از آن کامشان به دو طلای ارزشمند وزنه برداران شیرین شده بود حالا چشمشان به تلویزیون دوخته شده بود . نخستین کشتی گیرایرانی در ریو که به روی تشک می رفت کسی نبود جز حمید سوریان 

ورود با نشاط حمید سوریان به سالن مسابقات رو هر کسی دید ته دلش قرص شد که امروز روزه کاپیتان است.

اگر چه حمید خوب کشتی رو آغاز کرد اما در مدیریت لحظات سهمی نداشت و امتیازهای به دست آورده را از دست داد و آخر سر با اختلاف یک امتیاز باخت و این باخت آب سردی شد که دوستداران کشتی و ایرانیان را بهت زده کرد تا جایی که گزارشگر تلویزیون اعتراف کرد عن قریبه که اشکش جاری شود .

حالا این باخت همه توان نابغه رو گرفته بود و نای پا شدن از رو تشک رو نداشت .

کلا دو سه دقیقه آخر کشتی کافی بود برای اینکه کاپیتان با یک دنیا آرزو و خیالات خوش خداحافظی کنه . اینجا بود که محمد بنا دیگه حرفی برای گفتن نداشت و روز بد کشتی فرنگی کلید خورد .

از ناکامی دومین نماینده‌مان سعید عبدولی در مسابقه نخستش و حواشی رفتارهای وی بر روی تشک که بگذریم . دلخوش بودیم که به لطف برد حریف ژاپنی سوریان ( اوتا شینوبو ) دوباره نابغه به چالش کشتی دعوت شده اما اینبار همه تلاش برای برنز بود.

کشتی دوم هم سوریان خوب آغاز کرد اما حیف که این خوبی پایان خوشی نداشت در جایی که سوریان از حریفش امتیازهای درشت می گرفت به یکباره ورق برگشت حریف زخم خورده قزاق امان نداد و کار را یکسره کرد ، ضربه فنی .

از این 2 مسابقه حساس و سنگین که باید برای نابغه ایران راحت باشد، تنها یک چیز در ذهن‌مان باقی‌مانده آن‌هم نفس زدن‌های پشت سر هم وی که به قول ورزشی‌ها نشان از خالی کردن بدنش داشت وی نمی‌توانست پس از برخورد با تابلو اعلام نتایج به روی تشک بازگردد واقعاً چرا؟

در دنیایی که بدنسازی در ورزش حرف اول را می‌زند حمید فرنگی ایران کم آورد! سوریان از نظر فنی مقابل حریف ژاپنی که کشورش در کشتی جهان تا به حال سهم زیادی نداشته کم نیاورد اما نفسش به وی امان نداد که مبارزه کند.

تلخی خداحافظی نابغه از المپیک ریو شاید مهمترین رویداد 2016 برای ورزش دوستان ایرانی باشه .آن‌ها که روی یک طلای وزن 59 کیلو گرم حساب کرده بودند . 

نداشتن آمادگی کافی جسمانی و فکری ، نداشتن تمرکز ، خستگی و ..... جزو مهمترین نظراتی است که بعد از باخت سوریان مطرح شد . بعضی ها هم کلا از اول نبود یک مسابقه انتخابی درست و حسابی را پیش کشیدند و نبود روند انتخابی و همه کاره بودن محمد بنا در انتخاب حمید سوریان و خالی کردن زمین از سوی شورای فنی کشتی فرنگی برای اعمال نظر را چراغ خاموش مطرح کردند.

کاپیتان بهتر نبود خودت می‌گفتی به ریو نمی‌روم و فریاد ای کاش میلیون‌ها ایرانی را به صدا در می‌آوردی ،چرا که تو نابغه بودی و هستی اما چه بهتر که زمین خوردنت را نمی‌دیدیم با این حال انچه مهم است سوریان با هفت طلای جهان و المپیک جایگاه ویژه ای در کشتی فرنگی جهان دارد و باید این جایگاه رو با رفتاری منطقی و عاقلانه حفظ کند .